Улаанбаатар
уулын дугуйн
клуб

Бид хэн нэгний өмнө анзаарах гавьяа байгуулахыг зориогүй, өөрөө өөртөө үнэнч үлдэхийн тулд аяллын замаа гүнээ хүндэтгэн сөөмийн зайтай саад бүхнийг нь мэдрэн туулахын тулд жийдэг. Хурдан удаанд бус итгэлтэй урагшлах аяллын замын тэгш бус гадарга дээгүүр өнхрөн шажигнах дугуйн гадрын чимээ биднийг бүүвэйлэн тайвшруулдаг юм.

Бусдаас түрүүлэн очоод даваан дээр байгаа эрдэнэ мэт хүндэтгэлийг авчих юмсан гэсэн мугуйд бодол угаасаа бидний тархинд оршдоггүй. Ийм сэтгэлийн хат итгэл үнэмшилтэй хүмүүс яахан муу зүйл бодох, хийхийг хүсэх билээ дээ. Тиймдээ ч дугуйгаар аялдаг хүмүүс сайхан сэтгэлтэй, цайлган цагаан бодол мөрөөдөлтэй байдаг юм. Өмссөн хувцас, алхаа гишгээ, үг яриа нь арай л онцгойдуу гажиг талдаа, хаана ч суучихна, юун дээр ч унтчихна. Аяллын зам өөрчлөгдсөн ч хурдан дасан зохицно. Итгэсэн хүнээ дагаад хавцал руу ч харайгаад орж мэдэх л хүмүүс дээ.

Бусдыг өөртэйгөө, бусадтай өөрийгөө харьцуулж үздэггүй. Энэ орчлон дээр би гэдэг бодгаль ганцхан хувь байдаг гэх энгийн ойлголтыг мэдэх учраас, хүн бүхэн өөр гэдгийг ойлгодог учраас харьцуулалт хэмээх атаархлын хар нүх бидний сэтгэлийн гэгээн хөрсөөр булагдан алга болдог. Аливаа хүний алдар нэр, албан тушаал, нийгэмд эзлэх байр суурь, нас зэрэг нь дугуй гэдэг шидэт унаан дээр мордсон цагаас эхлэн хүчингүй болно. Дугуйчин гэсэн ганцхан насанд бид харьяалагддаг. Дугуйчны унадаг дугуй, хувцас хэрэглэлийн ялгааг бүр ч тоохгүй. Эд хэрэгслийг нь бус аяллын замд нэгдсэн итгэл, сэтгэл, зүтгэлийг нь үнэлдэг.

Хэдэн мянган км туулсан дугуйчин, өнөөдөр анхны аялалдаа гарч хэдэн арван км зам туулж буй дугуйчны зовлон, аз жаргал нь адилхан байдаг юм. Үүнийг хэмжих аргагүй, хэмжихийг ч оролддоггүй. Ийм учраас сэтгэл санаа тайван, яг л анхны өнхрөлтөө хийж байгаа бяцхан дугуйчны гараа мэт бид баяр жаргалтай байдаг.

Тиймээс ЗҮГЭЭР Л ЖИЙ.

Давааны өгсүүрт хамт жийх дугуйчдын зарим нь шууд хоцорно, зарим нь замын дунд гүйцэгдэнэ, зарим нь шилбэ тавхайгаа гялалзуулан жийсээр урагш тасран холдоно. Хоцорлоо гээд шантрахгүй, гүйцлээ гээд бардамнахгүй. Аялал алгасалгүй жийгээд л байвал аяандаа гүйцдэг болно. Өөртөө цаг гаргаж жийхгүй бол нэг л мэдэхэд хоцордог болно. Гүйцсэн нэгээрээ бахархана, сайжирсан нэгээ урамшуулна, муудсан нэгээ аялал алгасалгүй жийхийг ятгана.

Жийн жийсээр давааны оройд гарахад төрөх мэдрэмжийг үгээр илэрхийлэхэд хэцүү ч эвлүүлж хэлэлгүй үлдээж орхиж огт чадашгүй. Хэн бүхний амны уншлага болох өөрийгөө яллаа гэх сэтгэгдэл наад захынх нь юм. Давааны оройгоос уруудах зам, саяхан туулж өнгөрсөн бас удахгүй бууж очих уулын ам, уужим хөндий хийгээд эргэн тойрон хүрээлэн харагдах өндөр уулсын бараа зэрэг рүү нүд бэлчээн, тэртээх уулсыг даван урссаар ирэх цэвэр агаарыг цээж дүүрэн амьсгалж, өндөрлөг газрын сэрүүхэн сэвшээ салхинд сэрүүцэн зогсохуйяа өнгөрч буй долоо хоногийн ажлын алжаал тайлагдан бие сэтгэлийн жаргал эдэлнэ. Ингээд ч болоогүй ээ. Хоцорсон нэгнээ хүлээнгээ сонирхол ижил нөхөдтэйгээ унадаг дугуй, унадаг дугуйн аялал, дугуй унах тухай халуун яриа өрнүүлнэ. Улс төр, түүх, элдэв хов жив ярихгүй. Ийнхүү зөвхөн хийдэг зүйлээ л ярих тул хошуу нэмэрлэхгүй байсан ч чихээ дэлдийлгэн сонсоно. Аль эсвэл даваанаас эргэж буцан доошлоод бүсгүйчүүдийнхээ дугуйг давааны оройд гаргаж өгөх юм уу алсын бараагүй хаягдсан хэдээ угтан очиж цуваа цоожлон өөрт амтагдах хүч бяраа хамт жийх багийн нөхөддөө зориулна. Аль эсвэл давааны оройд гарч ирүүтээ тамир нь тасраа юу гэлтэй газар унаж тэрий хадна. Яг үнэндээ ингээд хэвтэцгээж буй дугуйчид л хамгийн сайхан мэдрэмжийг авч буй болов уу. Иймдээ ч чухам үүнд л шунан Долоон давааны сорилго руу тэмүүлцгээдэг юм.

Долоон даваа давсаны дараах мэдрэмж хоёр талтай. Нэг талаас "За ямар ч байсан давлаа даа" гэж сэтгэл уужран, хамаг биеэ хөсөр хаян амарч хэвтэх бол нөгөө талаас Долоон давааг ядах юмгүй давчихаад, бүр өөртөө хатуу цагийн хязгаарлалт тавьж түүндээ хүрчихээд, нэмээд ч давах бие сэтгэлийн нөөцтэй үлдчихээд жинхэнэ уулын дугуйчин гэдгээ мэдрэнхэн байх явдал юм. Ийм бахдам сайхан нь байтугай арай чүү давах хэмжээнд ч шууд хүрдэггүй. Хурдан хүрэх гэж яараад ч нэмэргүй. Харин гагцхүү дугуйчин олонтойгоо хамт улирал жилээр нь аялал алгасалгүй жийн, замд таарах даваа бүрт өөрийгөө дасгалжуулснаар л энэ сорилгыг давах хэмжээнд хүрдэг.

Иймээс аялал алгасалгүй ЗҮГЭЭР Л ЖИЙ.